เดินทางสู่แผ่นดินตงชวน พื้นที่มหัศจรรย์ของประเทศจีน

เริ่มต้นการเดินทางสู่แผ่นดินตงชวน

เมื่อคณะของเราทุกคนขึ้นรถทัวร์ และไกด์จีนคือน้องแก้วได้ทำการเช็คยอดนับจำนวนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รถก็เริ่มออกเดินทางสู่แผ่นดินตงชวน ระหว่างทางไกด์แก้วก็บรรยายเรื่องราวในเส้นทางท่องเที่ยวของเรามากมายพร้อมแทรกมุขขำๆ เป็นระยะๆ ให้ทุกคนได้สนุกไปกับเรื่องเล่า ภายนอกรถดูแล้วอากาศเช้าวันนี้สดใสมากมีแสงแดดให้เห็นด้วยแต่ก็ค่อนข้างหนาวอยู่ดี 

บรรยากาศเส้นทางสู่แผ่นดินตงชวน

แผ่นดินตงชวน เป็นเมืองชนบทอยู่ห่างจากตัวเมืองคุนหมิงประมาณ 200 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง โดยระหว่างทางรถได้พาแวะโรงแรมที่เราจะเข้าพักคืนนี้เพื่อให้ทุกคนได้เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว เพราะชนบทของจีนจะหาห้องน้ำแบบที่คนไทยสบายใจได้ค่อนข้างยาก ดังนั้นการแวะเข้าห้องน้ำในโรงแรมที่เราจองไว้ จึงเป็นทางเลือกที่ดีกว่ามาก แต่ก็ยังไม่ได้ให้ทุกคนเช็คอินเข้าที่พักก่อน เพราะไกด์ต้องให้พวกเราเร่งทำเวลานิดนึงเนื่องจากโปรแกรมวันนี้ค่อนข้างยาวและยังต้องใช้เวลาอีกเยอะ

เมื่อรถพาพวกเราเข้าสู่เขตชนบทของคุนหมิง เราก็เห็นทัศนียภาพที่แตกต่างจากเขตเมืองอย่างชัดเจน เริ่มเห็นภูเขาน้อยใหญ่และป่าข้างทางที่ส่วนใหญ่จะมีต้นไม้ยืนแห้งโกร๋นไม่มีใบเนื่องจากยังอยู่ในช่วงฤดูหนาว เริ่มเห็นพื้นที่เพราะปลูกมากขึ้น และเห็นสายน้ำที่ไหลยาวหล่อเลี้ยงการทำการเกษตรของชาวบ้านเป็นบางช่วงบางตอน ภูมิประเทศละแวกนี้จึงน่าจะมีความอุดมสมบูรณ์ในการเพาะปลูกดีมากเลยทีเดียว 

ยาแก้แพ้ความสูงและออกซิเจนกระป๋อง

ผมเที่ยวจีนมาหลายครั้ง และรู้อยู่แล้วว่าไกด์จีนขายของเก่งมาก ตั้งใจว่าจะไม่ค่อยซื้ออะไรแต่ก็อดเผลอใจไม่ได้ทุกที ต้องยอมรับครับว่าไกด์จีนเขาฝึกมาดี มีทักษะและมีของ(สินค้าดี) ถ้าไกด์ในไทยได้เรียนรู้และนำไปใช้บ้างก็อาจจะช่วยให้มีรายได้อีกช่องทาง แต่ก็ได้แค่คิดสนุกๆ เพราะตัวผมเองในฐานะเจ้าของบริษัททัวร์ก็ยังไม่เคยคิดทำอะไรแบบนี้จริงจังซักที

โปรแกรมวันนี้ช่วงบ่ายเราจะไปขึ้นภูเขาหิมะเจียวจื่อ ซึ่งระยะความสูงที่พวกเราจะเดินทางขึ้นไปด้วยกระเช้าก็สูงจากน้ำทะเลร่วม 3,500 เมตรเข้าไปแล้ว มากกว่ายอดดอยอินทนนท์ภูเขาที่สูงที่สุดของไทยที่สูงเพียง 2,600 เมตร การขึ้นไปบนภูเขาเจียวจื่อเมื่อนั่งกระเช้าขึ้นไปจนสุด และเราตั้งใจจะพิชิตยอดเขาเจียวจื่อให้ได้ ยังต้องเดินขึ้นยอดเขาไต่ระดับความสูงขึ้นไปที่ 4,223 เมตร ฟังมาว่าเป็นยอดเขาสูงที่สุดของเมืองคุนหมิงซะด้วย ซึ่งบนนั้นมีอากาศเบาบางและออกซิเจนต่ำมาก ถ้าใครเคยดูหนังผจญภัยไต่ยอดเขาเอเวอร์เรสก็คงได้อารมณ์ประมาณนั้น แต่เราแค่ไปเที่ยวไม่ได้ไปไต่เขาโหดกันขนาดนั้น เป็นการเดินขึ้นภูเขาหิมะสไตล์นักท่องเที่ยวซะมากกว่า ไปไหวแค่ไหนก็แค่นั้นห้ามฝืน ห้ามรั้น ห้ามดัน ใครไหวก็ขึ้นไป ใครไม่ไหวก็พักแล้วเดินลงมา เพราะตลอดเส้นทางเดินมันมีหิมะเพียบให้แอคชั่นถ่ายรูปสวยๆ ตรงไหนก็ได้

ข้อควรระวังในการขึ้นไปบนพื้นที่สูงและออกซิเจนต่ำ

ข้อเท็จจริงที่เราต้องรู้คือ เราเป็นคนไทยคุ้นเคยกับพื้นที่ราบ เราอาศัยเคยชินกับที่สูงจากระดับน้ำทะเลเพียงนิดเดียว ร่างกายไม่เคยชินกับพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเลมากกว่า 3,000 เมตรที่มีอากาศเบาบาง อีกทั้งการเดินทางไปเที่ยวในช่วงเวลาสั้นๆ ร่างกายแทบไม่มีเวลาปรับตัว บางคนจึงมีอาการแพ้ที่สูง มีอาการตั้งแต่เล็กน้อยแค่เพียงเหนื่อยง่ายไม่ค่อยมีแรง ไปจนถึงอาการหนักที่สามารถทำให้เสียชีวิตได้เลยทีเดียว แต่ไม่ได้หมายความว่ามันน่ากลัวจนไม่ควรไปเที่ยวนะครับ เพียงแต่เมื่อขึ้นไปบนภูเขาสูงขนาดนี้ เราต้องหมั่นสังเกตร่างกายตัวเอง เดินแค่ไหว ไม่ไหวก็อย่าฝืน และที่สำคัญออกซิเจนกระป๋องช่วยได้มากทีเดียว

การไปเที่ยวในสถานที่สูงอย่างเช่นภูเขาเจียวจื่อ ทางบริษัทนำเที่ยวเขาเลยต้องเพิ่มประกันภัยกิจกรรมในพื้นที่สูงระดับมากกว่า 3,000 เมตรให้ด้วย เพื่อครอบคลุมการรักษาพยาบาลในกรณีฉุกเฉินและอุ่นใจไม่ว่าจะเจอปัญหาฉุกเฉินหนักขนาดไหน ก็สามารถเข้านอนในโรงพยาบาลดีๆ ในต่างประเทศซึ่งแพงมากได้จนกว่าจะอาการปลอดภัยและกลับเมืองไทยได้ ดังนั้นจึงอย่าแปลกใจที่ราคาบริษัททัวร์แต่ละแห่งจึงแตกต่างกัน เพราะทัวร์ดีๆ เขาต้องคำนึงถึงมาตรฐานในงานบริการและยังต้องครอบคลุมการประกันภัยเตรียมรับมือกับความเสี่ยงต่างๆ ไว้ให้เรียบร้อย และไม่วัดดวงพาลูกค้าไปเสี่ยงจนอาจทำให้เปลี่ยนสภาพจากนักท่องเที่ยวกลายเป็นผู้ประสบภัยซะเอง

การเตรียมตัวเพื่อขึ้นไปบนพื้นที่ความสูงมากกว่า 3,000 เมตรโดยไม่มีเวลาปรับตัว

เมื่อน้องแก้วไกด์สาวชาวจีน ได้อธิบายความจริงที่เป็นวิทยาศาสตร์ง่ายๆ เป็นที่เรียบร้อย ผลต่อมาคือ…ผมไม่เห็นใครที่ไม่ซื้อออกซิเจนกระป๋องและยาแก้แพ้ที่สูงจากน้องแก้วเลย รวมถึงผมด้วย 555 ส่วนสาเหตุที่น้องแก้วเร่งขายของตอนนี้เพราะยาแก้แพ้ที่สูงต้องกินล่วงหน้านานนิดนึงจึงจะให้ผลดี ส่วนจะดีมากดีน้อยเดี๋ยวค่อยติดตามตอนต่อไปนะ และรู้สึกว่าผมพาพวกเราอ้อมออกนอกเส้นทางไปไกลซะแล้ว กลับมาเดินทางสู่แผ่นดินตงชวนกันต่อในตอนหน้าดีกว่านะครับ